آهای تو ... دختر خانوم ... باشمام ...

چرا وقتی گوشیتو جواب میدی ...

وقتی میخوای چیزی رو تایید کنی ...

وقتی یکی صدات میکنه ...

وقتی در اتاقتو میزنن ...

و خیلی وقتای دیگه ...

در جواب میگی « بله » ؟!

مگه نمیدونی هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد ؟!

یعنی این کلمه ی « بله » که شما همش استفاده میکنی واسه یه زمان خاصه ...

اونم وقتی که با یه لباس سفید و خوشگل ...

نشستی کنار مردی که بهترین لباسشو واسه تو پوشیده ...

مردی که هر لحظه قلبش تندتر میزنه ...

مردی که عاشقته و برای شنیدن « بله » از زبون تو ، آسمون رو به زمین دوخته ...

حالا اگه فهمیدی ... دیگه اینقدر الکی ازش استفاده نکن ...

فروغ

بهم sms داد :« دختر کوچولو هر چی میگم گوش کن ... به هر حال من چند تا پیرهن بیشتر از تو پاره کردم ...»

خیلی دوس داشتم ازش بپرسم یعنی چی ؟؟!!

یعنی اینکه خیلی از دخترا رو به بهونه ی اینکه :« ببینم چقدر دوستم داری ! » ...

به بهونه ی آشنایی قبل ازدواج ...

به بهونه ی عشق ...

به بهونه ی دل و جرئت ...

با گفتن « امل بازی در نیار دیگه ... این چیزا واسه هر رابطه ای عادیه ... لازمه ... واجبه ...»

با تحقیر ...

با زور ...

بردیشون خونت ...

تازه این خوبشه ...

بعد چند وقت که دختره دلتو زد ...

وقتی بین گریه هاش گفت « من دختر بودم ...»

داد میزنی و میگی :« من هر چی به رو خودم نمیارم ... دختر نبودی که ... حاضرم بیام دادگاه و ثابت کنم ...»

درست گفتم نه؟!! یعنی همین دیگه ...

بله آقا حالا که فکر میکنم میبینم ...

شما پسری ...

سروری ...

بزرگی ...

هر چی شما بگی ...

بالاخره شما چندتا پیرهن بیشتر از ما دختر جوونا پاره کردی ...

فروغ

من در این شهر غریب ...

در پی دوست ...

تا بدانجا طی خواهم کرد ...

که در آن جا بی دوست ...

جز با مرگ رفاقت نکنم ...

فیروزه

کاش خدا وقتی آدما رو بوجود آورد عشق رو بوجود نمیاورد ...

کاش کلمه « ای کاش » وجود نداشت ...

دلم گرفته ...

کاش بارون بیاد و دلم رو پاک کنه از هر چی ای کاشه ...

فروغ

میگن بهارشده ، گرم شده اما من خیلیییییییی سردمه ...

تو که نیستی دیگه

برق چشات ...

حرفای زیبات ...

تپش قلبت ...

آغوش گرمت ...

و مهمتر از همه ی اینا ، وجودت ...

نیست که گرمم کنه ...

عشقم اگه از سردی این روزات مردم بدون همیشه دوست داشتم ...

فروغ