هر روز جون می کنی ...

هر روز خودتو به در و دیوار می کوبی ...

هر روز پول صرف میکنی ...

هر روز وقت میذاری ...

                          تا ...

                          تا به آینده برسی ...

                          به آینده ای که مبهمه ...

                          آینده ای که نمیدونی کی میاد ...

                          آینده ای که حتی نمیدونی چه قدر طول می کشه ...

                            و آینده ای که نمیدونی کی به پایان میرسه ...

اونوقته که حالو فراموش می کنی ...

اونوقته که ثانیه هایی که برای آینده صرف می کنیو به گذشته می سپاری ...

اونوقت ...

              هر روزتو صرف می کنی برای آینده ...

 و وقتی رسیدی به آینده ، باز هم آینده تو صرف می کنی برای آینده ی بعدی ...

و بعد ...

            می بینی که همه ی آینده هات به گذشته پیوستن ... !

فیروزه

هی تو ...

کجا بودی وقتی بخاطرت با خدا دعوا کردم ...

کجا بودی وقتی فال حافظ گرفتم به نیتت ...

کجا بودی وقتی حالتو از بقیه پرسیدم ...

کجا بودی ببینی اشکامو ...

اشکایی که واسه دوریت ریختم ...

امروز کجا بودی ؟؟

امروزی که واسه رسیدنت به هر چی که میخوای ...

چهار ساعت دعا کردم ...

آره همون چهار ساعتی که تو برای رسیدن به هدفت داشتی تلاش میکردی ...

همون چیزی که تو رو از من دور میکنه ...

اما تو رو خوشحال میکنه ...

و تو دوستش داری ...

پس کجایی عشقم ؟

تنهام ...

خیلی ...

فروغ

مرز عشقو هوس درده ...

مرز عشقو هوس سخته ...

مرز عشقو هوس ترسه ...

مرز عشقو هوس مبهمه ...

مرز عشقو هوس ...

اصلا عشق چیه ؟!... هوس چیه ؟!...

اصلا مرز چیه ؟!...

اصلا عاشق کیه ؟!...

اصلا چرا وقتی ما آدما اینا رو نمیفهمیم , اینا بوجود اومدن ؟!...

دلم تنگ شده برای یه زندگی آرووووم ...

بی عشق ...

بی هوس ...

بی هر چیزی که منو بلرزونه ...

ههههههههههههههههه ...

فیروزه

سرشو گذاشتم رو پاهام ...

مثل مامانا ...

واسش لالایی خوندم ...

خوابید ...

دیگه بیدار نشد ...

فردا خاک سپاریشه ...

تو هم بیا ...

آخه دلم از غم تو مرد ...

رسمش نیست که نیای ...

فروغ

اینــــ منـــم ...

دخـــــتریـــــ از جنســـ شیــشه ...

شیــشه ایــــ از عنصـــر خاکـــــ ...

خاکــــــ بیـــ ارزشـــ ...

خاکــــــ ِ خاکـــــ ...

از شمـــا میـــ خواهــم ای مردم ...

پاس داریـــد ایـــن خاکــــ را ...

ایـــن منیــ را ...

تا که من هستمــ در ایـــن خاکــــ ...

تا که تـــو هستیــ در ایــن خاکــــ ...

گـــر بمیِـــــرم ...

گـــر نباشـــم ...

شکــــ نـــدارم خواهیــــ گریستـــ ...

شکــــ نـــدارم پـــاس خواهیـــ داشتــــ من ِ خاکـــ شـــده را ...

امــا منـــ گریــــزان از پاســـداریتـــــ ...

و دلـــــخـور و نـــاراحتــــ از غرور جوانیتــــ ...

پرخــــواهـــمـ کشـــیـــد ...

فروغ